Wanneer je een klas hebt waarbij het even niet zo “lekker” loopt kan dat, zoals in dit filmpje genoemd wordt, aanvoelen als de hel. Als je dit meemaakt kun je reageren zoals de docent in dit filmpje. Waarin, overigens, de beklemming die je kunt voelen in zo’n lokaal meesterlijk wordt neergezet. Ik heb het meegemaakt, bij mij was het geen ei maar een prop nat wc papier. Maar gelukkig is het mogelijk om dit om te draaien…
Je kunt zeggen dat een dergelijke ervaring vreselijk is en dat is het ook. Je kunt zeggen dat dit ligt aan die vreselijke pubers en dat is ook waar. Je kunt ook zeggen dat het ligt aan de docent en zelfs dat is waar.
Het punt is dat je in een wisselwerking zit waardoor het niet meer loopt. Het heeft geen zin om met een vinger te wijzen, weg te lopen of een oorlog te verklaren.
Het heeft wel zin om ermee aan de slag te gaan. Een klas waarmee het niet loopt is een (hopelijk) unieke kans om heel veel te leren in een korte tijd, je moet wel.
Gisteren noemde mijn docent vakdidactiek lesgeven een ambacht. Een ambacht waarin misschien wel enkele natuurtalenten zijn maar wat de meesten zich gewoon eigen zullen moeten maken. Je het ambacht eigen maken is moeilijk maar mogelijk. Ik ben begonnen met heel veel kijken bij collega’s, vaak mensen uitnodigen bij mij in de les en altijd denken; “wat kan ik doen om te zorgen dat deze wisselwerking beter wordt.
Nog een laatste tip; lees het boek ‘lessen op orde’ van Peter Teitler, dat gaat je helpen!